نقشمایه ساده و پرمعنی
چکیده و بی پیرایه نقش زدن ، موجز و مجرد جوهر وجود را شکل دادن، همانا رسیدن به بیان ساده نقشمایه است.و البته نقشمایه نه به معنی جزئی از کل بلکه به معنی از کل به جزء رسیدن ، جزئی که تمام صفات و خصوصیات کل را داراست.
در حیطه هنرهای تجسمی ، هنگامی که می کوشیم نقشمایه را تعریف کنیم، مطلوب چنان است که ( پرمعنی) از پر گویی پالایش یابد تا به مرز نقش مجرد کامل برسد.و طبیعی است که هنرمند برای صیقل دادن چهره سنگ تا به حال آینه درآید به عوامل بسیاری از جمله استعداد، آگاهی و تحصیل، صبر و تحمل، و رنج فراوان نیاز دارد.و سرلوحه همه این عوامل عشق و علاقه و ایمان به زیبایی نهفته در دل سنگ است.بی گمان نقشمابه های اصیل چنین پدید آمده اند.
همه این نقش ها که نام تزئینی بر خود گرفته اند براستی بیان حس و حال از بند رها شده هنرمندانی است وارسته که اصولا مفهوم زینت و زینت آرایی صرف جایی در ذهنیت آنها نداشته است.و یا گفته شده است که محدودیتهای خاصی که در شبیه سازی درایران اعمال مس شده صورتگران را به راه ساده کردن و یا خلاصه کردن و هندسی کردن نقشها کشانده است.این نطر از جهتی درخور اعتنا است..اما جهت دیگری نیز که شاید بتوان آن را علت العلل پرداختن همچو نقشهای شگفت انگیز دانست وجود دارد.یعنی اعتقاد جدی شخص صورتگر به معنی -چیزی که او همواره از آن یاری گرفته و حاصل نقشهایی است که د رکمال خلوص و بدون هیچ گونه تکلف و افزون گیی، پیام تجسمی شان را بیان می کنند.
اکنون نقشمایه ها ارزش مییابند، و درهرکجا که باشند ودرهردوره تاریخی که شکل گرفته باشند، می توان اصل را از بدل بازشناخت: کاشی کاری، قالیبافی ، نمای ساختمانها، ظروف سفالی و فلزی، منسوجات، ابزارهای علمی ، و بالاخره درحاشیه و متن و روی جلد هزاران هزار جلد کتاب نفیس. (برگرفته از کتاب نقشمایه های ایرانی به قلم علی اصغر محتاج)
موضوع مطلب : موتیف, نقشمایه, ایرانی, سفالینه, پیام تجسمی, تاریخی, نقشمایه های ایرانی, هنرمندان, زینت, تزئینی, منسوجات
